Με αφορμή δημοσιεύσεις περί επικειμένων ελέγχων σε 54.000 Έλληνες καταθέτες που έβγαλαν χρήματα σε τράπεζες του εξωτερικού, την εποχή της κρίσης, λέγεται αρμοδίως ότι θα κληθούν από το ΣΔΟΕ για να δικαιολογήσουν την προέλευση των ποσών αυτών και στην αντίθετη περίπτωση ,αν δεν μπορέσουν, θα πληρώσουν φόρους. Εν πρώτοις θα δώσουν λόγο 15.000 εξ αυτών. Προφανώς αυτοί οι τελευταίοι είναι και οι λεγόμενοι μεγαλοκαταθέτες συγκριτικά με τους υπόλοιπους 39.000 που έβγαλαν ποσά ακόμα και κάτω από τις 100 χιλιάδες ευρώ.
.jpg)
Εδώ δεν περιλαμβάνονται οι υπεράκτιες εταιρίες. Τώρα , πως θα αντιμετωπισθεί το τραπεζικό απόρρητο με τις ξένες τράπεζες είναι ένα άλλο ζήτημα που θα διευθετηθεί βέβαια από την Κυβέρνηση.
Έχοντας βάση λοιπόν τα παραπάνω και επειδή από καιρό τώρα συζητείται ευρέως το θέμα της κατάθεσης χρημάτων σε διάφορες τράπεζες του εξωτερικού από Έλληνες καταθέτες, εξ αιτίας της οικον. κρίσης και αστάθειας που επικρατεί στη χώρα, όπως είπαμε, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ή για άλλους να γνωστοποιήσουμε τα παρακάτω προκειμένου να ληφθούν υπόψη από τους ενδιαφερομένους φορολογούμενους και από το ίδιο το Υπουργείο ακόμα , ώστε όλοι να λάβουν τα δικά τους μέτρα, ανάλογα.
Το Υπουργείο των Οικονομικών, όπως κάθε χρόνο, την περίοδο υποβολής φορολ. δηλώσεων, εξέδωσε και φέτος ένα εξαιρετικό βιβλιαράκι με οδηγίες για τη συμπλήρωση αυτών των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων οικ. έτους 2012.
Κατά την συμπλήρωση του πίνακα 6 της φορολ. δήλωσης Ε1 ( στους κωδικούς 787-788 ) βλέπουμε ότι παρατίθενται σ αυτόν πρόσθετα πληροφοριακά στοιχεία. Ομοίως, αναγράφονται σ αυτόν τον πίνακα και ποσά που μειώνουν την διαφορά μεταξύ του συνολικού εισοδήματος και της ετήσιας τεκμαρτής δαπάνης. Επίσης, αναγράφονται ακόμα και ποσά κεφαλαίων σχηματισθέντων από αποταμιεύσεις προηγουμένων ετών που μπορεί να ξοδεύτηκαν όλες, οι αποταμιεύσεις, ή μέρος αυτών, το έτος 2011, ας πούμε, ή και πριν αυτού του έτους , εφόσον αποδεικνύεται ότι φορολογήθηκαν ή απαλλάχθηκαν αυτά από το φόρο νόμιμα χωρίς όμως να περιλαμβάνονται εδώ ποσά που γράφτηκαν υποχρεωτικά στο έντυπο Ε6 το οποίο συνοδευόταν τότε από την φορολ. δήλωση οικ. έτους 1992, με βάσει τις διατάξεις του άρθρ. 10 του Ν. 2019/92. Αυτό γίνεται επειδή δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του για τα ποσά των πραγματικών και τεκμαρτών δαπανών που πραγματοποιούνται από 1/1/1994 και μετά, σύμφωνα με το Ν. 2214/94 άρθρ. 12 παρ. 14.
Η υποχρέωση υποβολής του εντύπου Ε6, για όσους επιθυμούσαν τότε την συμπλήρωσή του, ίσχυσε μόνο για το οικ. έτος 1992. Αλλά και σ αυτούς, που το είχαν υποβάλει , από 1/1/1994 δεν είχαν πλέον εφαρμογή τα δηλωθέντα σ αυτό το έντυπο Ε6, ως προς τη μείωση όμως της διαφοράς μεταξύ του συνολικού εισοδήματος και της ετήσιας τεκμαρτής δαπάνης των ενδιαφερομένων αυτών προσώπων. Γι αυτήν την περίπτωση και μόνο. Αλλά αυτό τότε ήταν και το ζητούμενο που ενδιέφερε..
Ας δούμε τώρα τι μας λέει το άρθρ. 10 αυτού του Ν. 2019/92, που προαναφέραμε.
«… παρ.1. Εξαιρετικώς, για το οικ. έτος 1992, όσοι σύμφωνα με το άρθρ. 11 του ν.δ 3323/55 (τώρα Ν . 2238/94) έχουν υποχρέωση να υποβάλλουν δήλωση φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων δύνανται να υποβάλλουν μαζί με την οικεία δήλωση αυτού του έτους και δήλωση των κινητών περιουσιακών τους στοιχείων, τα οποία είχαν στην κυριότητα τους την 1η Ιανουαρίου 1991.
παρ.2. Η ως άνω δήλωση είναι προαιρετική και γίνεται υποχρεωτικώς δεκτή από τον προϊστάμενο . της αρμόδιας Δημόσιας Οικον. Υπηρεσίας , χωρίς να αναζητηθεί από αυτόν η προέλευση ή ο τρόπος και ο χρόνος απόκτησης των περιουσιακών στοιχείων, που αναφέρονται σ αυτή, όσον αφορά την εφαρμογή των διατάξεων της περίπ. ζ της παραγράφ. 8 του άρθρ. 5του ν.δ3323/55.
παρ. 3. Η δήλωση περιουσιακών στοιχείων, η οποία υποβάλλεται εκπροθέσμως δεν παράγει έννομο αποτέλεσμα.
παρ.4. Οι διατάξεις των παραγρ. 4 και 5 του άρθρ. 11 του νδ. 3323/55 δεν έχουν εφαρμογή στις δηλώσεις αυτού του άρθρου.
παρ. 5. Υπόχρεοι, που δεν υποβάλλουν τη δήλωση αυτού του άρθρου δεν μπορεί να επικαλε-
σθούν χρηματικά ποσά που προήλθαν από εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, που είχαν στην κυριότητα τους την 1 Ιανουαρίου 1991, για την κάλυψη ή τον περιορισμό της διαφοράς δαπάνης της παρ. 7 του άρθρ. 5 του ν.δ 3323/55.
Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται όσα ορίζονται στην παρ.8 του άρθρ. 5 αυτού του νομοθετήματος».
Άρα, είχαμε τη δυνατότητα της επίκλησης και χρηματικών ποσών χωρίς να αναζητείται ούτε η προέλευση αλλά ούτε και ο χρόνος και ο τρόπος απόκτησής των.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τότε, το έτος 1992 και κατά τον χρόνο της υποβολής των φορολογ. δηλώσεων διαχειριστικού έτους 1991, πάρα πολλοί μα πάρα πολλοί φορολογούμενοι είχαν κάνει χρήση των διατάξεων του άρθρ.10 του ανεπάντεχου αυτού Νόμου που επικαλεσθήκαμε και είχαν δηλώσει ότι κατείχαν πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά, κινητά περιουσιακά στοιχεία .
Όμως, το ύψος των χρηματικών αυτών ποσών μάλλον δεν το κατείχαν στην πραγματικότητα αλλά για λόγους μιας πιθανής χρησιμοποίησης των , εν καιρώ , θα απέφευγαν την φορολόγηση όταν αποκτούσαν ιδίως κάποια περιουσιακά στοιχεία που δεν θα μπορούσαν αλλιώς να τα καλύψουν, με βάσει το Νόμο περί τεκμηρίων αλλά και αυτού του παραπάνω Νόμου.
Αρκετοί πράγματι κατείχαν μεγάλα χρηματικά ποσά από διάφορες φορολογικές πηγές αλλά δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν την προέλευσή τους.
Άλλοι πάλι κατείχαν μεγάλα χρηματικά ποσά από διάφορες φορολογικές πηγές και μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ύπαρξη των άνευ ουδενός κωλύματος.
Οι υπόλοιποι φορολογούμενοι που δεν είχαν δηλώσει τέτοια χρηματικά ποσά είτε γιατί όντως δεν κατείχαν, είτε επειδή κατείχαν μεν αλλά θεώρησαν τη διάταξη αυτή, του ως άνω άρθρ. 10, ως παγίδα σε μελλοντική φορολόγησή των και δεν θέλησαν να δηλώσουν κάποια ποσά. Έτσι στερήθηκαν το «ευεργέτημα» του Νόμου για το επόμενο έτος τουλάχιστον που τους ήταν απαραίτητο να δικαιολογήσουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο που απέκτησαν.
Ερχόμαστε τώρα στο ζητούμενο:
Όσοι είχαν δηλώσει τότε , το 1992, μεγάλα χρηματικά ποσά, που κατείχαν πράγματι , μπορεί να τα έστειλαν τώρα, την εποχή της κρίσης, σε τράπεζες του εξωτερικού, άσχετα που δεν μπορούν να τα δικαιολογήσουν, σε περίπτωση ελέγχου, επειδή δεν προερχόταν από κάποιες εμφανείς φορολογικές πηγές , νομίζουμε ότι αυτοί εφόσον επικαλεσθούν την φορολογική δήλωση των, του οικονομικού έτους 1992 δηλαδή , όπως προείπαμε, δεν θα πρέπει να τους επιβληθεί κάποια ποινή, έτσι όπως αφέθηκε να εννοηθεί από κάποια μέσα ενημέρωσης και όχι μόνο.
Το ίδιο μπορούν να κάνουν και εκείνοι που δήλωσαν τότε ότι κατείχαν μεγάλα χρηματικά ή όποια ποσά , που στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτό αληθές, για τους λόγους που προείπαμε. Αυτοί , στην πορεία, εφόσον απέκτησαν πράγματι κάποια ποσά , από μη εμφανείς όμως φορολογικές πηγές , θα μπορούσαν να τα κατέθεταν σε τράπεζες του εξωτερικού επικαλούμενοι την φορολ. δήλωση των του οικ. έτους 1992 και το άρθρο 10 εκείνου του Νόμου και νομίζουμε ότι και γι αυτούς ισχύουν τα ίδια με τους παραπάνω .
Το άρθρ. 12 παρ. 14 του Ν. 2214/94, που παραπάνω αναφερθήκαμε, επικαλείται το άρθρ. 5 παρ. 9 του Ν. 3323/55 ( τώρα 2238/94 ) σχετικά με τα τεκμήρια, που λέμε, και καταργεί διατάξεις του αρθρ. 10 του Ν. 2019/92 ώστε να μη ισχύουν από 1/1/94 για ό,τι αφορά την κάλυψη ή τον περιορισμό της διαφοράς της δαπάνης που προκύπτει , κατά την εφαρμογή των διατάξεων αυτής της περίπτωσης των τεκμηρίων .
Η παράγραφος αυτή του άρθρ. 12 του Ν.2214/94 δεν αναφέρεται στα δηλωθέντα γενικώς του εντύπου Ε6 του Ν. 2019/92 αρθρ. 10 τα οποία δηλώθηκαν προαιρετικά και τα δέχθηκε η φορολογική Αρχή χωρίς αμφισβήτηση και αναζήτηση της προέλευσης αυτών, όπως γράφτηκε παραπάνω, αλλά αυτός ο Ν.2214/94 άρθρ.12 ρητά περιορίζεται στα όποια ποσά του Ε6 έχουν σχέση με τη χρησιμοποίηση αυτών, των χρηματικών ποσών ( κινητών πραγμάτων) , για την κάλυψη τεκμηρίων και μόνο, εφ όσον υπήρχαν, θεωρώντας ευνόητο ότι τα υπόλοιπα τυχόν εναπομένοντα ποσά, από αυτά που είχαν δηλωθεί και δεν χρησιμοποιήθηκαν για κάλυψη τεκμηρίων, μπορούν να εξακολουθούν να υφίστανται και οι κάτοχοι των να τα επικαλούνται φυσικά για άλλους λόγους που θα ήθελαν , έχοντας τέτοιο νόμιμο δικαίωμα.
Εν πάσει περιπτώσει το άρθρο 12 αυτού του Νόμου μόνο για τα τεκμήρια ενδιαφέρεται και σ αυτά εστιάζεται γι αυτό και εμείς εκεί περιοριζόμαστε αφήνοντας τα υπόλοιπα αχρησιμοποίητα υπάρχοντα ποσά στη νόηση και την κρίση του καθενός ενδιαφερομένου.
Αν όμως το 1994 μπορούσε να υπάρξει προβλέψιμη για μια μαζική έξοδο χρημάτων από τη χώρα σε τράπεζες του εξωτερικού, για διάφορους λόγους και ιδιαίτερα για λόγους οικον. κρίσης που κάποτε θα ξεσπούσε , ίσως αλλιώς να είχε συνταχθεί αυτό το άρθρου 12 του εν λόγω Νόμου 2214/94.
Σημ : Μπορεί να αφορά το θέμα ολίγους φορολογούμενους αλλά έχει γενικότερο ενδιαφέρον. (όπως συμβαίνει πάντα).
πηγή: sierafm.gr/ Του Ιωάννου Ρόνα/ 15/11/2012
.jpg)
Εδώ δεν περιλαμβάνονται οι υπεράκτιες εταιρίες. Τώρα , πως θα αντιμετωπισθεί το τραπεζικό απόρρητο με τις ξένες τράπεζες είναι ένα άλλο ζήτημα που θα διευθετηθεί βέβαια από την Κυβέρνηση.
Έχοντας βάση λοιπόν τα παραπάνω και επειδή από καιρό τώρα συζητείται ευρέως το θέμα της κατάθεσης χρημάτων σε διάφορες τράπεζες του εξωτερικού από Έλληνες καταθέτες, εξ αιτίας της οικον. κρίσης και αστάθειας που επικρατεί στη χώρα, όπως είπαμε, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ή για άλλους να γνωστοποιήσουμε τα παρακάτω προκειμένου να ληφθούν υπόψη από τους ενδιαφερομένους φορολογούμενους και από το ίδιο το Υπουργείο ακόμα , ώστε όλοι να λάβουν τα δικά τους μέτρα, ανάλογα.
Το Υπουργείο των Οικονομικών, όπως κάθε χρόνο, την περίοδο υποβολής φορολ. δηλώσεων, εξέδωσε και φέτος ένα εξαιρετικό βιβλιαράκι με οδηγίες για τη συμπλήρωση αυτών των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων οικ. έτους 2012.
Κατά την συμπλήρωση του πίνακα 6 της φορολ. δήλωσης Ε1 ( στους κωδικούς 787-788 ) βλέπουμε ότι παρατίθενται σ αυτόν πρόσθετα πληροφοριακά στοιχεία. Ομοίως, αναγράφονται σ αυτόν τον πίνακα και ποσά που μειώνουν την διαφορά μεταξύ του συνολικού εισοδήματος και της ετήσιας τεκμαρτής δαπάνης. Επίσης, αναγράφονται ακόμα και ποσά κεφαλαίων σχηματισθέντων από αποταμιεύσεις προηγουμένων ετών που μπορεί να ξοδεύτηκαν όλες, οι αποταμιεύσεις, ή μέρος αυτών, το έτος 2011, ας πούμε, ή και πριν αυτού του έτους , εφόσον αποδεικνύεται ότι φορολογήθηκαν ή απαλλάχθηκαν αυτά από το φόρο νόμιμα χωρίς όμως να περιλαμβάνονται εδώ ποσά που γράφτηκαν υποχρεωτικά στο έντυπο Ε6 το οποίο συνοδευόταν τότε από την φορολ. δήλωση οικ. έτους 1992, με βάσει τις διατάξεις του άρθρ. 10 του Ν. 2019/92. Αυτό γίνεται επειδή δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του για τα ποσά των πραγματικών και τεκμαρτών δαπανών που πραγματοποιούνται από 1/1/1994 και μετά, σύμφωνα με το Ν. 2214/94 άρθρ. 12 παρ. 14.
Η υποχρέωση υποβολής του εντύπου Ε6, για όσους επιθυμούσαν τότε την συμπλήρωσή του, ίσχυσε μόνο για το οικ. έτος 1992. Αλλά και σ αυτούς, που το είχαν υποβάλει , από 1/1/1994 δεν είχαν πλέον εφαρμογή τα δηλωθέντα σ αυτό το έντυπο Ε6, ως προς τη μείωση όμως της διαφοράς μεταξύ του συνολικού εισοδήματος και της ετήσιας τεκμαρτής δαπάνης των ενδιαφερομένων αυτών προσώπων. Γι αυτήν την περίπτωση και μόνο. Αλλά αυτό τότε ήταν και το ζητούμενο που ενδιέφερε..
Ας δούμε τώρα τι μας λέει το άρθρ. 10 αυτού του Ν. 2019/92, που προαναφέραμε.
«… παρ.1. Εξαιρετικώς, για το οικ. έτος 1992, όσοι σύμφωνα με το άρθρ. 11 του ν.δ 3323/55 (τώρα Ν . 2238/94) έχουν υποχρέωση να υποβάλλουν δήλωση φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων δύνανται να υποβάλλουν μαζί με την οικεία δήλωση αυτού του έτους και δήλωση των κινητών περιουσιακών τους στοιχείων, τα οποία είχαν στην κυριότητα τους την 1η Ιανουαρίου 1991.
παρ.2. Η ως άνω δήλωση είναι προαιρετική και γίνεται υποχρεωτικώς δεκτή από τον προϊστάμενο . της αρμόδιας Δημόσιας Οικον. Υπηρεσίας , χωρίς να αναζητηθεί από αυτόν η προέλευση ή ο τρόπος και ο χρόνος απόκτησης των περιουσιακών στοιχείων, που αναφέρονται σ αυτή, όσον αφορά την εφαρμογή των διατάξεων της περίπ. ζ της παραγράφ. 8 του άρθρ. 5του ν.δ3323/55.
παρ. 3. Η δήλωση περιουσιακών στοιχείων, η οποία υποβάλλεται εκπροθέσμως δεν παράγει έννομο αποτέλεσμα.
παρ.4. Οι διατάξεις των παραγρ. 4 και 5 του άρθρ. 11 του νδ. 3323/55 δεν έχουν εφαρμογή στις δηλώσεις αυτού του άρθρου.
παρ. 5. Υπόχρεοι, που δεν υποβάλλουν τη δήλωση αυτού του άρθρου δεν μπορεί να επικαλε-
σθούν χρηματικά ποσά που προήλθαν από εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, που είχαν στην κυριότητα τους την 1 Ιανουαρίου 1991, για την κάλυψη ή τον περιορισμό της διαφοράς δαπάνης της παρ. 7 του άρθρ. 5 του ν.δ 3323/55.
Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται όσα ορίζονται στην παρ.8 του άρθρ. 5 αυτού του νομοθετήματος».
Άρα, είχαμε τη δυνατότητα της επίκλησης και χρηματικών ποσών χωρίς να αναζητείται ούτε η προέλευση αλλά ούτε και ο χρόνος και ο τρόπος απόκτησής των.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τότε, το έτος 1992 και κατά τον χρόνο της υποβολής των φορολογ. δηλώσεων διαχειριστικού έτους 1991, πάρα πολλοί μα πάρα πολλοί φορολογούμενοι είχαν κάνει χρήση των διατάξεων του άρθρ.10 του ανεπάντεχου αυτού Νόμου που επικαλεσθήκαμε και είχαν δηλώσει ότι κατείχαν πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά, κινητά περιουσιακά στοιχεία .
Όμως, το ύψος των χρηματικών αυτών ποσών μάλλον δεν το κατείχαν στην πραγματικότητα αλλά για λόγους μιας πιθανής χρησιμοποίησης των , εν καιρώ , θα απέφευγαν την φορολόγηση όταν αποκτούσαν ιδίως κάποια περιουσιακά στοιχεία που δεν θα μπορούσαν αλλιώς να τα καλύψουν, με βάσει το Νόμο περί τεκμηρίων αλλά και αυτού του παραπάνω Νόμου.
Αρκετοί πράγματι κατείχαν μεγάλα χρηματικά ποσά από διάφορες φορολογικές πηγές αλλά δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν την προέλευσή τους.
Άλλοι πάλι κατείχαν μεγάλα χρηματικά ποσά από διάφορες φορολογικές πηγές και μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ύπαρξη των άνευ ουδενός κωλύματος.
Οι υπόλοιποι φορολογούμενοι που δεν είχαν δηλώσει τέτοια χρηματικά ποσά είτε γιατί όντως δεν κατείχαν, είτε επειδή κατείχαν μεν αλλά θεώρησαν τη διάταξη αυτή, του ως άνω άρθρ. 10, ως παγίδα σε μελλοντική φορολόγησή των και δεν θέλησαν να δηλώσουν κάποια ποσά. Έτσι στερήθηκαν το «ευεργέτημα» του Νόμου για το επόμενο έτος τουλάχιστον που τους ήταν απαραίτητο να δικαιολογήσουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο που απέκτησαν.
Ερχόμαστε τώρα στο ζητούμενο:
Όσοι είχαν δηλώσει τότε , το 1992, μεγάλα χρηματικά ποσά, που κατείχαν πράγματι , μπορεί να τα έστειλαν τώρα, την εποχή της κρίσης, σε τράπεζες του εξωτερικού, άσχετα που δεν μπορούν να τα δικαιολογήσουν, σε περίπτωση ελέγχου, επειδή δεν προερχόταν από κάποιες εμφανείς φορολογικές πηγές , νομίζουμε ότι αυτοί εφόσον επικαλεσθούν την φορολογική δήλωση των, του οικονομικού έτους 1992 δηλαδή , όπως προείπαμε, δεν θα πρέπει να τους επιβληθεί κάποια ποινή, έτσι όπως αφέθηκε να εννοηθεί από κάποια μέσα ενημέρωσης και όχι μόνο.
Το ίδιο μπορούν να κάνουν και εκείνοι που δήλωσαν τότε ότι κατείχαν μεγάλα χρηματικά ή όποια ποσά , που στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτό αληθές, για τους λόγους που προείπαμε. Αυτοί , στην πορεία, εφόσον απέκτησαν πράγματι κάποια ποσά , από μη εμφανείς όμως φορολογικές πηγές , θα μπορούσαν να τα κατέθεταν σε τράπεζες του εξωτερικού επικαλούμενοι την φορολ. δήλωση των του οικ. έτους 1992 και το άρθρο 10 εκείνου του Νόμου και νομίζουμε ότι και γι αυτούς ισχύουν τα ίδια με τους παραπάνω .
Το άρθρ. 12 παρ. 14 του Ν. 2214/94, που παραπάνω αναφερθήκαμε, επικαλείται το άρθρ. 5 παρ. 9 του Ν. 3323/55 ( τώρα 2238/94 ) σχετικά με τα τεκμήρια, που λέμε, και καταργεί διατάξεις του αρθρ. 10 του Ν. 2019/92 ώστε να μη ισχύουν από 1/1/94 για ό,τι αφορά την κάλυψη ή τον περιορισμό της διαφοράς της δαπάνης που προκύπτει , κατά την εφαρμογή των διατάξεων αυτής της περίπτωσης των τεκμηρίων .
Η παράγραφος αυτή του άρθρ. 12 του Ν.2214/94 δεν αναφέρεται στα δηλωθέντα γενικώς του εντύπου Ε6 του Ν. 2019/92 αρθρ. 10 τα οποία δηλώθηκαν προαιρετικά και τα δέχθηκε η φορολογική Αρχή χωρίς αμφισβήτηση και αναζήτηση της προέλευσης αυτών, όπως γράφτηκε παραπάνω, αλλά αυτός ο Ν.2214/94 άρθρ.12 ρητά περιορίζεται στα όποια ποσά του Ε6 έχουν σχέση με τη χρησιμοποίηση αυτών, των χρηματικών ποσών ( κινητών πραγμάτων) , για την κάλυψη τεκμηρίων και μόνο, εφ όσον υπήρχαν, θεωρώντας ευνόητο ότι τα υπόλοιπα τυχόν εναπομένοντα ποσά, από αυτά που είχαν δηλωθεί και δεν χρησιμοποιήθηκαν για κάλυψη τεκμηρίων, μπορούν να εξακολουθούν να υφίστανται και οι κάτοχοι των να τα επικαλούνται φυσικά για άλλους λόγους που θα ήθελαν , έχοντας τέτοιο νόμιμο δικαίωμα.
Εν πάσει περιπτώσει το άρθρο 12 αυτού του Νόμου μόνο για τα τεκμήρια ενδιαφέρεται και σ αυτά εστιάζεται γι αυτό και εμείς εκεί περιοριζόμαστε αφήνοντας τα υπόλοιπα αχρησιμοποίητα υπάρχοντα ποσά στη νόηση και την κρίση του καθενός ενδιαφερομένου.
Αν όμως το 1994 μπορούσε να υπάρξει προβλέψιμη για μια μαζική έξοδο χρημάτων από τη χώρα σε τράπεζες του εξωτερικού, για διάφορους λόγους και ιδιαίτερα για λόγους οικον. κρίσης που κάποτε θα ξεσπούσε , ίσως αλλιώς να είχε συνταχθεί αυτό το άρθρου 12 του εν λόγω Νόμου 2214/94.
Σημ : Μπορεί να αφορά το θέμα ολίγους φορολογούμενους αλλά έχει γενικότερο ενδιαφέρον. (όπως συμβαίνει πάντα).
πηγή: sierafm.gr/ Του Ιωάννου Ρόνα/ 15/11/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου