Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 22, 29 παρ. 1 και 4, 33 παρ. 2, 41 - 42 ν. 3190/1955 και 42α - 42δ, 43 και 43 α του ν. 2190/1920 συνάγεται ότι, η έξοδος εταίρου της ΕΠΕ για σπουδαίο λόγο αποτελεί περίπτωση μερικής λύσης και μερικής εκκαθάρισης της ΕΠΕ, λόγω της οποίας ο εξερχόμενος εταίρος δικαιούται να λάβει την «αξία εκκαθάρισης» της εταιρικής μερίδας, δηλαδή κάθε ποσό που θα δικαιούτο, αν κατά τον χρόνο της τελεσιδικίας της απόφασης που επιτρέπει την έξοδό του, γινόταν λύση και εκκαθάριση της εταιρείας.
.jpg)
Ρητά προβλέπεται από το νόμο, ότι ο εξερχόμενος εταίρος δικαιούται να λάβει την πραγματική αξία των αποτελούντων την μερίδα του εταιρικών μεριδίων. Πραγματική αξία είναι η εκάστοτε, με βάση την εταιρική περιουσία, προσδιοριζομένη αξία, κατ αντιδιαστολή με την ονομαστική αξία, που είναι η αξία ως κλάσματος του εταιρικού κεφαλαίου και που προκύπτει από το καθοριζόμενο στο καταστατικό ελάχιστο ποσό μερίδας συμμετοχής, σε συνδυασμό με την συμμετοχή στο εταιρικό κεφάλαιο του συγκεκριμένου εταίρου.
Για την εξεύρεση της πραγματικής αξίας προσδιορίζεται λογιστικά η πραγματική αξία της καθαρής εταιρικής περιουσίας, η οποία, διαιρουμένη με τον αριθμό των εταιρικών μεριδίων, δίνει την πραγματική αξία του κάθε ενός απ' αυτά. Σημειώνεται ότι η ονομαστική και η πραγματική αξία του εταιρικού μεριδίου μόνο κατά τον χρόνο σύστασης της εταιρείας συμπίπτουν, ενώ μετά απ' αυτήν η πραγματική αξία μπορεί να είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη από την ονομαστική. Τούτο απεικονίζεται στον ισολογισμό της εταιρείας. Ο ισολογισμός αποτελεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιχειρείται η εξακρίβωση της αληθούς οικονομικής κατάστασης της εταιρείας (ΕφΑθ. 3434/1990).
Εφ όσον όμως εξομοιώνεται η έξοδος εταίρου προς την μερική λύση της εταιρείας προκύπτει, ότι κατ αρχήν, ως βάση υπολογισμού της αποζημίωσης, δεν θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν ο ετήσιος ισολογισμός, ο οποίος δεν περιλαμβάνει στοιχεία, όπως τα αφανή αποθεματικά, η πελατεία, η φήμη, η οργάνωση και η απόδοση της επιχείρησης, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να καταρτισθεί ειδικός «ισολογισμός εκκαθάρισης» που θα εμφανίζει την πραγματική περιουσιακή κατάσταση της εταιρείας. Η εξομοίωση δηλ. της εξόδου με την μερική λύση δεν θα πρέπει να λειτουργήσει σε βάρος, αλλά υπέρ του εξερχομένου εταίρου.
Ως πραγματική αξία της μερίδας συμμετοχής λαμβάνεται κατά πρώτο και κύριο λόγο η αγοραία αξία, δηλ. η τιμή που ένας ανεπηρέαστος τρίτος θα έδινε για την απόκτησή της, ο οποίος, όπως είναι προφανές, θα λάβει υπ όψιν του κατά τον καθορισμό της προσφερόμενης τιμής και τα άϋλα στοιχεία της επιχείρησης, όπως η φήμη, η πελατεία κλπ. που αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την απόδοση της επιχείρησης στο μέλλον.
Η άποψη αυτή βρίσκει νομοθετικό έρεισμα στην διάταξη του άρθρου 32 παρ. 1β ν.δ 3323/1955, από την οποία προκύπτει, έμμεσα πλην όμως με σαφήνεια, ότι ως πραγματική αξία θεωρείται, από φορολογική τουλάχιστον άποψη, η αγοραία αξία, δεδομένου ότι αυτή περιλαμβάνει και άϋλα στοιχεία, όπως ο αέρας (φήμη, πελατεία κλπ), η επωνυμία, το σήμα, προνόμια κλπ. Επομένως, ο υπολογισμός της αποζημίωσης του εξερχομένου εταίρου με βάση αποκλειστικά των επιδεκτικών αναγραφής στον ετήσιο ισολογισμό μεμονομένων στοιχείων της επιχείρησης, οδηγεί σε ανεπιεικείς λύσεις.
Ο ετήσιος ισολογισμός, που συντάσσεται στο τέλος της εταιρικής χρήσης, δεν είναι δυνατόν ν' αποτελεί την αποκλειστική βάση υπολογισμού της αποζημίωσης του εξερχομένου εταίρου, δεδομένου ότι επιτελεί εντελώς διαφορετική λειτουργία, αποβλέπει δηλ. στην διαπίστωση κερδών ή ζημιών κατά την συγκεκριμένη εταιρική χρήση και δεν αντικατοπτρίζει κατά κανόνα την αληθινή περιουσιακή κατάσταση της εταιρείας, επειδή δεν περιλαμβάνει στοιχεία, όπως τ' αφανή αποθεματικά, οι εκκρεμείς υποθέσεις, η πελατεία, η φήμη κτλ και γι' αυτό για τον υπολογισμό της πραγματικής αξίας της μερίδας συμμετοχής του εξερχόμενου εταίρου απαιτείται η κατάρτιση ειδικού ισολογισμού, που να εμφανίζει την πραγματική περιουσιακή κατάσταση της εταιρείας κατά τον χρόνο της εξόδου (Ηλ. Σουφλερού, Παρατηρήσεις Ε.Ε.Ε.Δ. ΜΒ επ. 645, ΕφΔωδ 186/2003).
πηγή: xkarampagias.gr
.jpg)
Ρητά προβλέπεται από το νόμο, ότι ο εξερχόμενος εταίρος δικαιούται να λάβει την πραγματική αξία των αποτελούντων την μερίδα του εταιρικών μεριδίων. Πραγματική αξία είναι η εκάστοτε, με βάση την εταιρική περιουσία, προσδιοριζομένη αξία, κατ αντιδιαστολή με την ονομαστική αξία, που είναι η αξία ως κλάσματος του εταιρικού κεφαλαίου και που προκύπτει από το καθοριζόμενο στο καταστατικό ελάχιστο ποσό μερίδας συμμετοχής, σε συνδυασμό με την συμμετοχή στο εταιρικό κεφάλαιο του συγκεκριμένου εταίρου.Για την εξεύρεση της πραγματικής αξίας προσδιορίζεται λογιστικά η πραγματική αξία της καθαρής εταιρικής περιουσίας, η οποία, διαιρουμένη με τον αριθμό των εταιρικών μεριδίων, δίνει την πραγματική αξία του κάθε ενός απ' αυτά. Σημειώνεται ότι η ονομαστική και η πραγματική αξία του εταιρικού μεριδίου μόνο κατά τον χρόνο σύστασης της εταιρείας συμπίπτουν, ενώ μετά απ' αυτήν η πραγματική αξία μπορεί να είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη από την ονομαστική. Τούτο απεικονίζεται στον ισολογισμό της εταιρείας. Ο ισολογισμός αποτελεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιχειρείται η εξακρίβωση της αληθούς οικονομικής κατάστασης της εταιρείας (ΕφΑθ. 3434/1990).
Εφ όσον όμως εξομοιώνεται η έξοδος εταίρου προς την μερική λύση της εταιρείας προκύπτει, ότι κατ αρχήν, ως βάση υπολογισμού της αποζημίωσης, δεν θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν ο ετήσιος ισολογισμός, ο οποίος δεν περιλαμβάνει στοιχεία, όπως τα αφανή αποθεματικά, η πελατεία, η φήμη, η οργάνωση και η απόδοση της επιχείρησης, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να καταρτισθεί ειδικός «ισολογισμός εκκαθάρισης» που θα εμφανίζει την πραγματική περιουσιακή κατάσταση της εταιρείας. Η εξομοίωση δηλ. της εξόδου με την μερική λύση δεν θα πρέπει να λειτουργήσει σε βάρος, αλλά υπέρ του εξερχομένου εταίρου.
Ως πραγματική αξία της μερίδας συμμετοχής λαμβάνεται κατά πρώτο και κύριο λόγο η αγοραία αξία, δηλ. η τιμή που ένας ανεπηρέαστος τρίτος θα έδινε για την απόκτησή της, ο οποίος, όπως είναι προφανές, θα λάβει υπ όψιν του κατά τον καθορισμό της προσφερόμενης τιμής και τα άϋλα στοιχεία της επιχείρησης, όπως η φήμη, η πελατεία κλπ. που αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την απόδοση της επιχείρησης στο μέλλον.
Η άποψη αυτή βρίσκει νομοθετικό έρεισμα στην διάταξη του άρθρου 32 παρ. 1β ν.δ 3323/1955, από την οποία προκύπτει, έμμεσα πλην όμως με σαφήνεια, ότι ως πραγματική αξία θεωρείται, από φορολογική τουλάχιστον άποψη, η αγοραία αξία, δεδομένου ότι αυτή περιλαμβάνει και άϋλα στοιχεία, όπως ο αέρας (φήμη, πελατεία κλπ), η επωνυμία, το σήμα, προνόμια κλπ. Επομένως, ο υπολογισμός της αποζημίωσης του εξερχομένου εταίρου με βάση αποκλειστικά των επιδεκτικών αναγραφής στον ετήσιο ισολογισμό μεμονομένων στοιχείων της επιχείρησης, οδηγεί σε ανεπιεικείς λύσεις.
Ο ετήσιος ισολογισμός, που συντάσσεται στο τέλος της εταιρικής χρήσης, δεν είναι δυνατόν ν' αποτελεί την αποκλειστική βάση υπολογισμού της αποζημίωσης του εξερχομένου εταίρου, δεδομένου ότι επιτελεί εντελώς διαφορετική λειτουργία, αποβλέπει δηλ. στην διαπίστωση κερδών ή ζημιών κατά την συγκεκριμένη εταιρική χρήση και δεν αντικατοπτρίζει κατά κανόνα την αληθινή περιουσιακή κατάσταση της εταιρείας, επειδή δεν περιλαμβάνει στοιχεία, όπως τ' αφανή αποθεματικά, οι εκκρεμείς υποθέσεις, η πελατεία, η φήμη κτλ και γι' αυτό για τον υπολογισμό της πραγματικής αξίας της μερίδας συμμετοχής του εξερχόμενου εταίρου απαιτείται η κατάρτιση ειδικού ισολογισμού, που να εμφανίζει την πραγματική περιουσιακή κατάσταση της εταιρείας κατά τον χρόνο της εξόδου (Ηλ. Σουφλερού, Παρατηρήσεις Ε.Ε.Ε.Δ. ΜΒ επ. 645, ΕφΔωδ 186/2003).
πηγή: xkarampagias.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου