Ακόμη και το περασμένο καλοκαίρι, όταν λόγω της πολιτικής αστάθειας η παραμονή της χώρας στο ευρώ κρεμόταν από μια κλωστή, ο κ. Γιουνκέρ πίεζε να δοθεί λύση: «Πρέπει να ληφθεί απόφαση τον Σεπτέμβριο», είχε πει στη συνέντευξη Τύπου του Eurogroup του Ιουλίου. Οταν ο Σεπτέμβριος έγινε Δεκέμβριος, απείλησε τους ομολόγους, την περασμένη εβδομάδα, ότι δεν θα λήξει η συνεδρίαση αν δεν βρεθεί λύση στο ελληνικό ζήτημα.
Επιδέξιος διπλωμάτης
Γνωστός για την παροιμιώδη φιλοκαπνία και φιλοποσία του, ο μακροβιότερος εν ενεργεία πολιτικός ηγέτης της Ευρώπης (είναι πρωθυπουργός από το 1995) ποτέ δεν έκρυψε ότι ούτε άγιος είναι ούτε φιλοδοξεί να γίνει: «Μου αρέσουν οι σκοτεινές συζητήσεις και οι μυστικές συνεννοήσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Εχω πει πολλές φορές ψέματα για να εμποδίσω τη διάδοση φημών κατά της Eυρωζώνης. Δεν μ’ ενδιαφέρει να με κατηγορήσουν για έλλειψη δημοκρατικού φρονήματος. Με ενδιαφέρει περισσότερο να είμαι σοβαρός», είχε δηλώσει μεταξύ άλλων σε ομιλία του στις Βρυξέλλες πριν από ενάμιση χρόνο. Οι «αρετές» αυτές, μαζί με την αδιαμφισβήτητη ευφυΐα του, συνέβαλαν ώστε να αποκτήσει τη φήμη ενός από τους πλέον επιδέξιους διπλωμάτες στην Ευρώπη, ήδη από το 1996, όταν κατάφερε να γεφυρώσει τις διαφορές μεταξύ του Γάλλου προέδρου Ζακ Σιράκ και του Γερμανού καγκελάριου Χέλμουτ Κολ, αναφορικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Για το βοηθητικό προσωπικό των ευρωπαϊκών οργάνων, η εικόνα του δαιμόνιου «Μέτερνιχ», που κρατάει το τιμόνι του Eurogroup από το 2005, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα που ζουν.
Δεν είναι λίγες οι φορές, όπως διηγούνται, που το σκάει από τη Σύνοδο Κορυφής, από τότε που του απαγόρευσαν το κάπνισμα μέσα στην αίθουσα, για να κάνει ένα τσιγάρο στο μπαρ με κάποιον φωτογράφο ή που θα πιάσει το καλαμπούρι και την κουβέντα με έναν κλητήρα.
Εμπειροι δημοσιογράφοι τον χαρακτηρίζουν «Τελευταίο των Μοϊκανών», δηλαδή των ευρωπαϊστών ηγετών της δεκαετίας του 1980 και του 1990, που έχτισαν τη νομισματική ένωση και οραματίζονται ακόμη και σήμερα την ευρύτερη ενοποίηση της Ε.Ε. Εξ ου και πικράθηκε όταν δεν του προσφέρθηκε η θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και έκτοτε ανά έξι μήνες ανακοινώνει ότι θέλει να αποχωρήσει από την ηγεσία του Eurogroup.
Στο μεταξύ βέβαια, έχει εξασφαλίσει ότι το Λουξεμβούργο θα εκπροσωπείται στο Εκτελεστικό Συμβούλιο της ΕΚΤ από τον συμπατριώτη του Iβ Μερς και έχει καταφέρει να εκτονώσει τις πιέσεις όσων υποστήριζαν ότι η χώρα του είναι η πλουσιότερη της Ευρώπης χάρη στο καθεστώς «φορολογικού παραδείσου» που διατηρεί.
Σενάρια
Η σεναριολογία για τη διαδοχή του 56χρονου ηγέτη (την Κυριακή έχει γενέθλια) έχει ήδη φουντώσει στις Βρυξέλλες. Το ενδεχόμενο να μοιραστούν τη θέση ο Γερμανός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Γάλλος Πιερ Μοσκοβισί, το οποίο είχε ακουστεί και το περασμένο καλοκαίρι, επανέρχεται εκ νέου στο προσκήνιο. Κατ’ άλλους, όπως η Αυστριακή υπουργός Οικονομικών Μαρία Φέκτερ, του Eurogroup θα πρέπει να ηγείται κάποιος πρωθυπουργός, εξ ου και ακούγονται τα ονόματα του Μάριο Μόντι και του Φινλανδού Γιούρκι Κατάινεν. Στις μεταβατικές επιλογές προσμετρείται και ο Oλι Ρεν, αλλά και ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Βιτόριο Γκρίλι.
Το βέβαιο είναι ότι όποιος επιλεγεί τώρα θα «κάψει» την υποψηφιότητά του για Ευρωπαίος υπερυπουργός Οικονομικών στη νέα αρχιτεκτονική της Eυρωζώνης, που, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα αρχίσει να διαμορφώνεται από το 2014. Επίσης, μολονότι το Παρίσι δεν τρέφει καμία συμπάθεια για τον κ. Σόιμπλε, γνωρίζει πολύ καλά ότι αν τεθεί επικεφαλής του Eurogroup ο κ. Μοσκοβισί, τότε αποδυναμώνεται η υποψηφιότητα της Κριστίν Λαγκάρντ για την προεδρία της Κομισιόν το 2014.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι δεν αποκλείεται τελικά στο διπλωματικό μπιλιάρδο οι ανθυποψήφιοι να αλληλοεξουδετερωθούν, αναγκάζοντας για μία ακόμη φορά τον κ. Γιουνκέρ να παρατείνει τη θητεία του.
Του Νικου Xρυσολωρα
Πηγή:www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου